Een werkgever kan de bevoegdheid om te veel opgenomen vakantie-uren te verrekenen ontlenen aan het feit dat hij onverschuldigd loon heeft betaald.
Als een cv-monteur na een dienstverband van bijna tien jaar bij zijn werkgever uit dienst gaat, ontstaat een geschil over de eindafrekening van de arbeidsovereenkomst. De werknemer heeft nog recht op een vakantietoeslag van € 976,98 bruto maar de werkgever betaalt die niet omdat de werknemer 8,75 uur te veel aan vakantie heeft opgenomen. Verder stelt de werkgever dat hij schade heeft geleden doordat de werknemer materialen van een opdrachtgever heeft meegenomen voor eigen gebruik, waarna die opdrachtgever een bedrag van € 3.442,60 minder aan de werkgever heeft betaald. Ook een andere opdrachtgever heeft een bedrag van € 313,95 op de betaling van een factuur van de opdrachtgever in mindering gebracht, vanwege de wijze waarop de werknemer zich tijdens de laatste dagen van zijn arbeidsovereenkomst zou hebben gedragen.
Als het tot een geschil bij de kantonrechter komt, betwist de werknemer op grond van door hem aangehaalde jurisprudentie dat de werkgever een wettelijke grondslag heeft voor een vordering tot vergoeding van te veel opgenomen vakantiedagen. Volgens de kantonrechter is sprake van betaling van een voorschot op het loon als een werknemer vakantiedagen opneemt die hij nog niet heeft opgebouwd. Indien de werknemer vervolgens uit dienst gaat voordat de bij wijze van voorschot opgenomen vakantiedagen zijn opgebouwd, dan moet dit loon volgens de kantonrechter geacht worden onverschuldigd te zijn betaald. Daarmee heeft de werkgever een recht op terugvordering. De werkgever mocht daardoor de loonwaarde van de 8,75 uur die de werknemer te veel aan vakantie had opgenomen met de nog te betalen vakantietoeslag verrekenen. De overige vorderingen die de werkgever pretendeerde te hebben, mocht hij echter niet verrekenen met de nog te betalen vakantietoeslag, omdat de werknemer deze vorderingen had betwist en omdat de vorderingen niet op eenvoudige wijze vast te stellen waren.
Bovenstaand artikel is geplaatst onder verantwoordelijkheid van Kantoor Mr. van Zijl advocaten te Tilburg.